โคเคน

โคเคน (อังกฤษ: cocaine) คือ crystalline tropane alkaloid ซึ่งสกัดมาจากใบของต้นโคคา (Coca) ซึ่งออกฤทธิ์เป็นสารกระตุ้นมีผลต่อระบบประสาทส่วนกลาง และเป็นสารที่ระงับความต้องการของร่างกาย (Appetite Suppressant) อีกนัยหนึ่งโคเคนอีน เป็นสาร Dopamine reuptake inhibitor ซึ่งผู้ได้รับสารนี้จะรู้สึกมีความสุข และมีพลังงานเพิ่มอย่างสูงในระยะเวลาสั้นๆ ผู้ที่ใช้สารเสพติดนี้ส่วนใหญ่มีอาการเครียด หรือวิตกกังวลอย่างรุนแรง พักผ่อนไม่เพียงพอ และต้องการผ่อนคลายความตึงเครียดลง ถึงแม้ว่าโคเคนจะเป็นสารเสพย์ติด แต่ก็ได้มีการใช้ในวงการแพทย์โดยใช้เป็นสาร Topical Anesthesia มีการใช้ร่วมในเด็ก โดยเฉพาะการศัลยกรรม ตา จมูก และคอ ถ้าใครเสพสารนี้ไปแล้วจะต้องการสารโคเคนตลอดจนตาย
ข้อเสียของการใช้สารโคเคนคือ มีผลให้ระบบการหายใจล้มเหลว มีโอกาสเป็น โรคหัวใจ และอัมพาต
ในผู้ใช้สารโคเคนเป็นระยะเวลานาน หลังจากโคเคนหมดฤทธิ์แล้วอาจจะทำให้เกิดอาการซึมเศร้าเนื่องจากภาวะการลดระดับของสารโดปามีนในสมองอย่างฉับพลัน หลังจากการกระตุ้นของสารเสพติด

 แนวทางการรักษาผู้ป่วยติดโคเคน

- การรักษาผู้เสพโคเคน จำเป็นต้องมีการรักษาทั้งทางกาย จิตและสังคม ควบคู่กันไป ซึ่งต้องเริ่มตั้งแต่การซักประวัติต่างๆ อย่างละเอียด การตรวจร่างกาย การตรวจปัสสาวะ หรือตรวจเลือด เพื่อตรวจพิสูจน์หาสารเสพติด ซึ่งผู้ตรวจต้องระวังว่า ปัจจุบันผู้เสพอาจเสพสารเสพติดหลายชนิดร่วมกัน เช่น โคเคนกับ Alcohol หรือ Heroin ซึ่งอาจเป็นอันตรายร้ายแรงได้

- การให้ยากลุ่ม Neuroleptic อาจมีความจำเป็นในผู้ป่วยที่มีอาการทางจิตรวมทั้งอาการ Delirium และเราอาจจะให้ยาบางอย่างเพื่อลดอาการอยากยา

- ในระยะท้ายของการขาดยา อาจจำเป็นต้องให้ยาต้านซึมเศร้า เพราะผู้เสพมักมีอาการซึมเศร้าในระยะนี้ ผู้ป่วยเสพโคเคนอาจจะรักษาเป็นผู้ป่วยในหรือผู้ป่วยนอกก็ได้ แต่ต้องระวังว่าถ้าเป็นผู้ป่วยนอก ผู้รักษาจำเป็นต้องระวังการเสริมฤทธิ์กันของยาที่ใช้รักษากับโคเคน (ในกรณีที่ผู้ป่วยอาจกลับไปใช้โคเคนร่วมด้วย)

                                              นาย สุวิทย์ ถวัลย์วุฒิไกร ม.3/3 เลขที่14